اثر‌بخشی گروه درمانی وجودی بر حساسیت اضطرابی و بهزیستی روان‌شناختی زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر­بخشی گروه درمانی وجودی بر حساسیت اضطرابی و بهزیستی روان­شناختی زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر که به کلینیک روان­شناسی در شهرستان اردبیل مراجعه کرده بودند، که از جامعه مذکور 30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به روش تصادفی در دو گروه  برابر آزمایش و گواه قرار گرفتند. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل بود. پرسشنامه بهزیستی­روان­شناختی ریف (1995) و حساسیت­اضطرابی تیلور و کاکس (1998) به عنوان ابزار ارزشیابی در پیش­آ‍زمون، پس­آ‍زمون مورد استفاده قرار گرفت. شرکت کنندگان با استفاده از مصاحبه ساختار یافته بالینی و بر اساس اختلال­های محور یک انتخاب شدند. گروه آزمایشی طی 8 هفته تحت درمان وجودی قرار گرفت، و در این مدت در گروه کنترل هیچ گونه مداخله درمانی انجام نگرفت. داده­ها با استفاده از روش­های آماری توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که نمرات پس­آزمون حساسیت­اضطرابی و بهزیستی­روان­شناختی گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی­داری دارد. بدین ترتیب بر اساس یافته­های این پژوهش می­توان بیان کرد که شیوه گروه­درمانی­وجودی موجب کاهش علائم حساسیت­اضطرابی و افزایش بهزیستی­روان­شناختی در زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر خواهد شد.